ÇOCUKLARIN KORKUSUNU KOMİKLEŞTİRMESİ (SEANS 1)

Sevgili okurlarım, geçen haftaki yazıma kaldığım yerden devam ediyorum…

Annesi ısrarla nereye gittikleri konusunda hiçbir şey söylememişti. Sadece demişti ki “Bu abla ne sorarsa sen anlatırsın” çocuk sormuştu “Öğretmen mi o?” anne “Hayır öğretmen ya da doktor değil, o kendisini tanıtır” anne haklıydı. Ablaya sorduğunda abla “Biz tanışırız, şimdilik hiçbir şey demeyin” demişti. Çocuk merak ediyordu, daha önce de dişi ağrıdığında bir baktıralım deyip, o acayip koltuğa oturtup zorla dolgu yapmışlardı. Tamam korktuğu kadar acımamıştı belki ama yine de beklenmeyen sürprizler onda acayip kaygılar yaratıyordu.

Olay şöyle gelişmişti. Geçen gün anne ve babasının arkadaşları gelmişti ve de onların çocukları. Çok sevinmişti. Onlarla istediği gibi oynayabilecekti. Ama gelen çocukların ikisinin de elinde tablet vardı ve nereye geldiklerinin dahi farkında değillerdi. Salonda babalar büyük bir gürültüyle maç seyrediyorlardı, çocuklar da mutfağa geçti. Anneleri “bizim burada işimiz var, ayak altında dolaşmayın, hadi ses çıkarmadan gidin odanızda video izleyin, oyun oynayın” dediler. Çocuklar da söyleneni yaptı. En büyüğü bu yıl ortaokula geçmişti ve “size harika bir korku videosu izleteceğim şimdi” dedi diğerlerine.  Bunun için ışıkları kapadılar ve pür dikkat ekrana odaklandılar. Bizim çocuk bir ara gözlerini kapamış ve farkında olmadan eli ağzında iki tırnağını kopartarak kanatmış olduğu ne zamandan sonra fark etmişti o da bilmiyordu.

Anneleri sesleniyordu “çocuklar size meyve hazırladık gelip alın”. Çocukların o an meyve düşünecek hali pek kalmamıştı. Herkes korku videosundaki görünmeyen yaratıkları kim bilir ne şekilde hayalinde canlandırmıştı. Işıkları açtılar, meyvelerini yediler, video çoktan kapanmıştı kapanmasına da kafalarının içlerindeki hayaletler bir türlü yorulmuyorlardı bir oraya bir buraya dolaşmaktan…

Çocuk artık odasında kalmaktan, tuvalete gitmekten, mutfağa gidip su almaktan hatta zil çaldığında kapıya gitmekten dahi korkar hale gelmişti. Geceleri yalnız yatmak istemiyor, her gece annelerinin yanına gitmeye çalışıyor, “hayır git odana” cevabı alınca kendini kardeşinin ayak ucunda buluyordu. Daracık yerde kıpırdayamıyor, sabahları ise hiç dinlenmemiş olarak kalkıp okulda uyuklamaya devam ediyordu. Geceleri bir orada bir burada bölük pörçük geçen saatler artık alışkanlık halini almıştı. İşin içinden çıkamıyordu. Annesi birkaç sefer ne oldu niye uyuyamıyorsun diye sormuş ama o tam olarak anlatamamıştı.

Şimdi hiç tanımadığı bir ablanın karşısında tüm yaşadıklarını nasıl ifade edebilirdi ki? Abla nereden biliyordu, çocuk şaşırmıştı buna. Ama “sen korkuyor musun” demişti. Çocuk ta kafasını sallamıştı evet anlamında. Abla resim yapmaktan bahsetmişti. Sonra bu yaptığı resmi korkuların hiç sevmediği, hapsolduğu bir eve göndermekten. Ama çocuk bilmiyordu ki tam olarak neyden korktuğunu. Gözünde bir türlü canlandıramıyordu. Hem tek bir şey yoktu. O an düşündüğünde fark etmişti ki bir rüzgâr sesi dahi yüreğini hoplatmaya yetiyordu. O zaman rüzgâr mı çizmesi gerekiyordu. Cevabı bilmiyordu çocuk.

Haklıydı. Abla ona hak vermişti. Biraz konuştular. Abla anlattı, çocuğa sorular sordu. Çocuk anlattı. Ama aklında en çok şunlar kalmıştı “Korkularımızı biz çok çeşitli şekillere sokabiliriz. Büyütüp kocaman da yaparız. İstersek minicik yapar sadece büyüteç ile görebiliriz. Bizi bizim istemediğimiz, sevmediğimiz, bazen adlandıramadığımız, hayal edemediğimiz, çoğu zaman da sonucunda ne olur bana ne zarar verebilir diye düşünmediğimiz şeyler en çok korkutur. Çünkü bilinmezi öncesinde yaşayamadığımız için bilinmezdir ve biz bilmediğimiz bir şeyden korkmak yerine farklı şekillere sokup komikleştirirsek o zaman anlam değiştirmeye başlar. İşte bunu bir düşün.”

Çocuk sevmişti bu öneriyi. Yani takma burun mu taksaydı palyaço gibi korkusuna…

Bekliyordu gelmesini denemek için… Haftaya neler olduğunu hep birlikte göreceğiz.     

Sevgiyle kalın…

Diğdem Kural Keskin

Aile Danışmanı, Çocuk Terapisti, WISC-R Zekâ Testi Uygulayıcısı

 Instagram: çocuk_aile

Facebook: Çocuk ve Aile (@digdemkuralkeskin)

www.cocukveaile.com

İletişim numarası: 0534 6667666

keskindigdem@hotmail.com