BUGÜN 23 NİSAN NEŞE DOLUYOR İNSAN

Çocuklarımız umuttur, dünyamız çocuklarımızın kalbiyle dönmeye devam ettikçe umut hep var
olacaktır.

Bugün çok özel bir konuk yazarımız var.

Bugün onların günü olunca ben de içinden ne gelirse sen yaz
ben desteklerim seni dedim. İyi ki de demişim, ne güzel de düşünüp “Çocuk Hakları” yazalım dedi
bana.

Çocuk Hakları; çocuklar tüm dünyada geleceği oluşturan en önemli toplum ögesidir. Ve insanlar
çocukların bu önemini bilerek çocuk haklarını oluşturdular. Çocuk hakları, çocukların iyi bir yaşam
sürmeleri ve iyi bir eğitim almaları konusunda en önemli etkenlerden birisidir.

-Çocuk haklarını nasıl geliştirebiliriz Ömer?

-Onlarla ilgili ne kadar önemli olduklarını anlatarak bilinçlendirebiliriz.

-Peki, çocuk hakları neler?

-Çocukları korumak için yapılmış, doğdukları anda verilen haklar.

 Yaşama hakkı

 16 yaşına kadar çalıştırılmama hakkı

 Eğitim hakkı (eğitim hizmetlerinden yararlanabilme, öğretmen, okul gibi)

 Sağlık hakkı (hastalandıklarında yararlanabilecekleri sağlık hizmetleri)

 Fiziksel hakları (devlet bununla ilgili çalışma yapmalı)

Bir çocuğun çocuk haklarından bahsetmesi bu kadar olumsuzluk içindeyken umut oldu bana.

Hadi anlat o zaman deyince bir hikâye anlatayım o zaman dedi.

“Bir varmış bir yokmuş, köyün birinde Mete adında daha çocuk yaşta bir çoban varmış. Bir gün yine
çıkmış koyunlarını otlatmaya. Bu sırada bir okulun önünden geçerken, çocuklar da okul kapısından
sınıflarına giriyormuş O anda,

-Ben neden okula gitmiyorum? diye düşünmüş.

Neden burada koyunları otlatıyorum?

Keşke ben de okula gitsem, bir şeyler öğrensem, rengârenk kitaplarım olsa… demiş içinden. Birden hayallere dalmış.

Hayalinde okula gidiyor, ayrıca koyunlarla ilgilenmesi de gerekmiyormuş. O sırada aniden bir
sesle irkilmiş. Karşısında iri bir adam vardı;

-Ne yapıyorsun sen burada?

-Şey… Hayal kuruyordum dalmışım.

-Ne hayali kuruyorsun?

-Okula gitmek.

-Sen zaten okula gitmiyor musun?

-Hayır, babam beni çoban yaptı.

-Hmm… Beni babanla tanıştırır mısın? Onunla konuşmak istiyorum.

Mete hala o adamın kim olduğunu anlamamıştı. Mete ile babasının yanına gittiklerinde;
-Merhaba ben şu yandaki okulun müdürü Ozan. Siz de Mete nin babası olmalısınız.

-Evet, ne var?

-Duyduğuma göre oğlunuz Mete okula gitmiyormuş. Doğru mu?

-Evet, Ozan Bey.

-Çocuğunuz okula gitmeli. Çocuk haklarına bakılırsa her çocuk eğitim görmek zorunda.

-Ben okul masraflarını nasıl karşılayayım beyim. Kitap parası var, Defter parası var. Bunları nasıl
karşılayayım?

-Sen yarın Mete’yi de al gel okula.

-Peki beyim.

Babası Mete’yi de alarak sabah okula gitti.

Ozan bey onları müdür odasında karşıladı.

Odaya girdiklerinde bir de ne görsünler. Müdürün elinde kitaplar, defterler, kalemler, okul çantası hatta bir suluk bile vardı. Mete’nin okul için her şeyi hazırdı. Sonra müdür dedi ki.

-Mete’nin kaydı yapıldı. Mete de her çocuk gibi okula gidebilecek.

Mete bunu duyunca sevinçten havalara uçtu.

-Ders bir saat içinde başlıyor, hazırlan Mete.

Ve Mete de artık okula gidiyordu, derslerinde gayet başarılıydı. Mete de artık milyonlarca çocuk gibi
okula gidebiliyor.”

Ömer’in hikâyesini olduğu gibi yazıyorum. Hayallerini, umudunu, dileklerini…

Ömer sen çok yaşa, senin hayallerin bizim umudumuz olsun, her biri gerçek olsun. Sen bizim
umudumuz, geleceğimiz ol.

En anlamlı günlerden bir tanesini kutlarken diyorum ki “Dünyayı çocuklara emanet edelim, onlar
zaten bizim tüm hayallerimizi gerçekleştirirler. Bizler içimizdeki çocuğa sarılalım.”

Her günümüz bayram olsun, her günümüz 23 Nisan.

Sevgimizle nice güzel hayallere…

Sevgi ve sağlıkla kalın,

Ömer Kaya & Diğdem Kural Keskin