KEŞKELERİMİZ GELECEĞİMİZİ ETKİLER Mİ?

Zaman işlemeye devam ederken bizlerde yaşamımıza devam ediyoruz tüm duygularımızla. Sevinçlerimiz, hüzünlerimiz, yeni başlangıçlarımız bizimle beraberler.

Yaşamı oluşturan birçok öge var. Bunlar geçmişimiz, geleceğimiz ve şu an içinde bulunduğumuz anlarımız. Geçmiş yaşandı bitti, tekrar anmak istersek düşünürüz, olmadı sevmediğimiz bir zaman onu da kapı dışarı eder aklımızdan sileriz gider. Gider gitmesine de bizler bunu yapabilirsek eğer. Aslında sihirli bir güç gerekmiyor bunun için, anımsamak ama güzel anıları anımsamak. İstemediklerimizi de dolabın kullanılmayan en üst rafına kaldırmak mümkün. Yer kalmazsa daha da arkaya itmek şartıyla. Bunu da konuşmuşken şimdi konumuz olan “keşke” lere gelmiş bulunuyoruz. Daha önce de “geçmişe takılı kalmak” yazımda da biraz biraz değinmiştim bunlara. Sürekli sorgulamanın, ya da geçmiş olayların sonucunu kafamızda değiştirmek isteğinin götürülerinden bahsetmiştik. Geçmiş, bizim iyi kötü tecrübelerimizdir. Bizi hayata bağlayan, ders alıp olgunlaşmamızı gözlerimizi kapatıp düşündüğümüzde tebessüm etmemizi sağlayan yaşanmışlıklarımızdır. Tecrübe adını verdiğimiz geçirilen zamanlarımız her olayın her insanda farklı tepkilere yol açabileceği gibi, geçmişin de hepimizin zihninde kendine ait bir anlamı vardır. Keşkeler genelde geçmiş ile ilgili kullanılır.

Dostoyevski keşke’yi “yaşanması mümkünken yaşayamadığın mutluluklar” olarak tanımlamıştır. Yani insanların kullanamadığı fırsatlara değinmiştir. “Şimdi olsa dört elle sarılacak, ama kaçırmışım dediğimiz olasılıklar” keşkeyi kapsar. Hem fırsat değerlendirilememiş hem de arkasından “ah şu an olsaydı yapardım” demek yani iki misli pişmanlık çekmek ne derece doğru olduğu tartışılabilir bir mesele.

Mevlâna da bu konuda şöyle demiş “geçmişin keşkeleri, geleceğin endişeleriyle oyalanma…ders al…yoluna devam et…dün, dün ile beraber gitti cancağızım…ne kadar söz varsa düne ait…şimdi yeni şeyler söylemek lazım”.

Keşke demek geçmişe duyulan pişmanlıktır. Ama geçmiş zaman geri gelmiyor. Bizler hep ileriye doğru atıyoruz adımlarımızı. Geçmişe üzülür, yapamadıklarımıza pişmanlık duyarsak geleceğimiz ne kadar ümitli olabilir ki. Bizler şu anı yaşıyoruz içinde bulunduğumuz anı. Şu an nefes alıyoruz, kalbimiz çarpıyor, görüyoruz, hissediyoruz. Geçmişe üzülmek ya da gelecek hayalleri içerisinde olmak şimdileri yaşayamamak demektir. Dünya dönüyor ve hayatımız nefes aldığımız şimdiden ibaret. Şimdilerimiz güzel olsun ki geleceğe dair sağlam adımlar atalım ve gelecekte “iyi ki” diyebilelim.

“İyi ki” lerimizle görüşmek üzere.

Sevgiyle kalın…

Diğdem Kural Keskin

Aile Danışmanı, Çocuk Terapisti, WISC-R Zekâ Testi Uygulayıcısı

 Instagram: çocuk_aile

Facebook: Çocuk ve Aile (@digdemkuralkeskin)

www.cocukveaile.com

İletişim numarası: 0534 6667666

keskindigdem@hotmail.com