İNANÇ

Hayata tutunmamızın en baş nedeni inanç. Kelime anlamıyla bir düşünceye içten bağlı bulunmak yani inanmak. Bu kavram varoluştan beri tüm canlılara içgüdüsel biz insanlara ise düşünsel insan olma özelliğimizi kazandıran gerçeğin değişmez olgusudur.

İnançlarımız sayesinde çevremizde olan dahil olduğumuz ya da sadece uzaktan izlediğimiz onca karışık olayı bir sıraya koyup algılayabiliyoruz ve bunu bizce doğru olan şekilde anlamlandırabiliyoruz.

Bazı inançlarımıza sıkı sıkıya bağlıyız ve bunun sayesinde hızlıca karar verip ona göre hareket edip tehlikelerden korunuyor hayatımıza yön veriyoruz.

Peki inançlarımız gün geçtikçe farklılaşır mı ya da bizlerle birlikte olgunlaşıp gelişir mi sizce? Bu eminim herkesin farklı düşüncede olacağı bir cevap olurdu. Bazen anlık yanlış kararlarımız bazen de tecrübelerimizin etkisi olacağını düşünüyorum inancımız üzerinde.

Hz. Ömer’in söylediği gibi “İnandığınız gibi yaşamazsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız”

İnanç her şeyin başlangıcıdır bir nevi. İnanç olmazsa yerini çelişki yaratan birçok duygu alabilir. Bunların başında korku, kararsızlık, güvensizlik gelir. Hayata güvensiz bakan insanlarda – nasıl olsa bitecek, nasıl olsa yapamam – duygusu en merkezinde olan ve kendine güvenini engelleyen olumsuzluklardandır.

Kendine güvenden yoksun insanlar geleceğini geçmişin olumsuzlarından yapılandırmakta ve kendini bu şekilde mutsuzluğa itmektedir.

İnançsızlık yani inanmama geniş anlamda hiçbir şeye inanmamak, inkâr etme anlamını da taşımaktadır.

İnançsız denilince genelde din anlamı geliyor. Dine karşı inançsız olmak doğuştan olmadığı, sonradan oluşan tepkilerle ortaya çıkmış olduğu düşünülmektedir. İnanmamak, insanın kendi varlığını yeterli ve üstün görmesi, her şeyi yaratan gücü kabul etmemesi fikrinden doğup gelişmiştir. Bu durumun tarihi sürecine baktığımızda genel olarak dini yönlendirme, yaptırımlar ve kabul edilemeyen otorite fikri inkarcılığın ana nedenleri arasında görülmektedir.

İnsana güven ve mutluluk veren inancın yoksunluğunda kişilerde mutsuzluk ve çaresizlik duyguları oluşabilir. Tüm bu negatif anlamdaki soruların ortak endişesi “inanç bilinci “’dir. Gerçekten inanmak yüreğimizi koymak, başarmak mutlu olabilmektir. Neye inanıyorsak bu onunla bir olabilmeyi gerektirir. İnanmak gerekeni yapabilmektir aynı zamanda.

Bazen tüm yenilgilerin üzerine daha fazla gitmemiz inancımızı başarıya götürecek en doğru yol olacaktır.

Her yeni günün güzel umutları beraberinde getireceğine inanın.

Sevgiyle kalın…

Diğdem Kural Keskin

Aile Danışmanı, Çocuk Terapisti, WISC-R Zekâ Testi Uygulayıcısı

 Instagram: çocuk_aile

Facebook: Çocuk ve Aile (@digdemkuralkeskin)

www.cocukveaile.com

İletişim numarası: 0534 6667666

keskindigdem@hotmail.com